Wspinaczka skałkowa i górska
Góry sprawiają wrażenie niedostępnych, tajemniczych i niepokonanych. Wysokie szczyty pobudzają wyobraźnię i bardziej wytrwałych wspinaczy motywują do dodatkowego działania. Wspinaczka skałkowa i górska jest sportem, który jak każdy inny wymaga odpowiedniej wiedzy technicznej i przygotowania fizycznego. W ramach tego szerokiego pojęcia można w różny sposób sklasyfikować tę dyscyplinę sportu. Poniżej przedstawione zostały rodzaje wspinaczki, które są najbliższe naszym sercom.
Wspinaczka skałkowa to wspinaczka po niezbyt wysokich ścianach i ostańcach skalnych do wysokości około 50m. Drogi skałkowe są zazwyczaj jednowyciągowe. Polega na pokonywaniu wyznaczonych tras na stromych ścianach w terenie skalnym.
Wspinaczka klasyczna to wspinanie tylko przy wykorzystaniu naturalnej rzeźby skały. Lina i sprzęt służą wówczas jedynie do asekuracji.
Wspinaczka sportowa to wspinaczka na drogach, na których wszystkie przeloty są stałymi punktami. Drogi sportowe są zwykle jednowyciągowe, a wspinacz po ukończeniu drogi jest opuszczany na dół przez partnera
Wspinaczka w rysach to wspinaczka, przy której rysa jest wykorzystywana jako ciąg chwytów i stopni.
Wspinaczka hakowa to podciąganie się na przelotach (niekoniecznie hakach) albo wspinanie z wykorzystaniem jako stopni pętli wpiętych do przelotów. Technika ta służy do pokonywania odcinków skalnych, których nie da się przejść klasycznie.
Wspinaczka górska to wspinaczka w górach niskich (Tatry) średnich (Alpy) bądź wysokich (Himalaje). Wiąże się on z wystąpieniem obiektywnych zagrożeń (załamanie pogody, spadki temperatur, wiatr)
Wspinaczka wielowyciągowa jest to wspinaczka gdzie droga wspinaczkowa jest wielokrotnie dłuższa niż długość liny asekuracyjnej, która odmierza jeden odcinek wspinaczki zwany wyciągiem. Przejście takiej drogi wymaga zakładania pośrednich stanowisk asekuracyjnych.
Buldering to wspinaczka bez liny, po zazwyczaj przewieszonych głazach lub skałach, zwykle niewysoko nad ziemią